Αριθμός 1643/2019
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
B' Ποινικό Τμήμα Διακοπών
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ζαμπέτα Στράτα, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη, (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως), Πηνελόπη Παρτσαλίδου - Κομνηνού, Κωνσταντίνα Μαυρικοπούλου, Σταματική Μιχαλέτου και Κωνσταντίνο Παναρίτη - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημα του στις 3 Σεπτεμβρίου 2019, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Μπρακουμάτσου και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Τ. Κ. του Ε., κατοίκου ... και ήδη κρατουμένης στο Κατάστημα Κράτησης ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Αλεξάνδρα Μαύρου - Τσάκου, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1217/2018 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορουμένη, ζητάει την αναίρεση της αποφάσεως αυτής για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ' αριθμ. 5316/6.5.2019 αίτησή του, που καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 814/2019.
Αφού άκουσε Τον Εισαγγελέα, ο οποίος πρότεινε να απορριφθεί η ένδικη αίτηση και την πληρεξούσια δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 585 του ισχύοντος Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (Ν. 4620/11-6-2019- ΦΕΚ Α' 96) ο παρών κώδικας ποινικής δικονομίας αρχίζει να ισχύει από την 1η Ιουλίου 2019, κατά δε το άρθρο 589 παρ. 3 του ίδιου Κώδικα "αποφάσεις και βουλεύματα που εκδόθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος κώδικα υπόκεινται στα ένδικα μέσα και στις διατυπώσεις άσκησής τους που προέβλεπε ο καταργούμενος κώδικας ποινικής δικονομίας και εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κώδικα". Στην προκειμένη περίπτωση, με την 1217/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης έγινε τυπικά δεκτή η έφεση της ήδη αναιρεσείουσας Τ. Κ. του Ε. κατά της 1134/2013 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και καταδικάσθηκε σε συνολική ποινή καθείρξεως δέκα τριών (13) ετών για την πράξη της απόπειρας διευκόλυνσης μεταφοράς εννέα αλλοδαπών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού, κατά συρροή, από δράστες που ενεργούν από κερδοσκοπία και κατ' επάγγελμα. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε αναίρεση στις 6-5- 2019, ημέρα Δευτέρα, από την ανωτέρω κατηγορουμένη με δήλωση που επιδόθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (αριθμ. πρωτ. 5316/2019), ενώ η υπόθεση καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο του ως άνω Δικαστηρίου στις 15-4-2019. Η αναίρεση ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα και είναι παραδεκτή διότι περιέχει ως λόγους αναιρέσεως την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Π.Δ.). Πρέπει, επομένως να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Κατά την παρ. 1 του άρθρου 88 του ν. 3386/2005, όπως ίσχυε μετά την αντικατάστασή της από την εφαρμοστέα στην προκειμένη περίπτωση, ενόψει του χρόνου τέλεσης της επίδικης πράξης, παρ. 4 του άρθρου 48 του ν. 3772/2009, "Πλοίαρχοι ή κυβερνήτες πλοίου, πλωτού μέσου ή αεροπλάνου και οδηγοί κάθε είδους μεταφορικού μέσου, που μεταφέρουν από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος ή στους οποίους έχει απαγορευθεί η είσοδος για οποιαδήποτε αιτία, καθώς και αυτοί που τους παραλαμβάνουν από τα σημεία εισόδου, τα εξωτερικά ή εσωτερικά σύνορα, για να τους προωθήσουν στο εσωτερικό της χώρας ή σε έδαφος κράτους μέλους της Ε.Ε. ή τρίτης χώρας ή διευκολύνουν τη μεταφορά τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυμα για απόκρυφη, τιμωρούνται: α. με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων (10.000) έως τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο, β. με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή τριάντα χιλιάδων (30.000) έως εξήντα χιλιάδων (60.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο, αν ο υπαίτιος ενεργεί εκ κερδοσκοπίας, κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια ή είναι υπότροπος ή έχει την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου ή τουριστικού ή ναυτιλιακού ή ταξιδιωτικού πράκτορα ή αν δύο ή περισσότεροι ενεργούν από κοινού, γ. με κάθειρξη τουλάχιστον δεκαπέντε (15) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, δ. με ισόβια κάθειρξη και χρηματική ποινή τουλάχιστον επτακοσίων χιλιάδων (700.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο, αν στην περίπτωση γ' επήλθε θάνατος". Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι θεσμοθετείται ποινικό αδίκημα υπαλλακτικώς μικτό, το οποίο πραγματώνεται με καθένα από τους ανωτέρω τρόπους, από τα πρόσωπα που (μεταξύ άλλων) αποδέχονται να μεταφέρουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο έδαφος της ή τους προωθούν στο εσωτερικό της χώρας ή διευκολύνουν την μεταφορά τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυμα για απόκρυφη, γνωρίζοντας τη μη νόμιμη είσοδο τους στο ελληνικό έδαφος, ενώ για την κατάφαση της υποκειμενικής του υπόστασης απαιτείται δόλος, αρκεί δε και ενδεχόμενος. Σημειώνεται, ότι οι ίδιες ποινές προβλέπονται για τις ανωτέρω αξιόποινες πράξεις και με τη διάταξη του άρθρου 30 του νέου ν. 4251/2014, η ισχύς του οποίου, σύμφωνα με τη διάταξη 148 αυτού, άρχισε την 1-6-2014. Εξάλλου, κατά το άρθρο 45 ΠΚ "αν δύο ή περισσότεροι τέλεσαν από κοινού αξιόποινη πράξη, καθένας τους τιμωρείται ως αυτουργός της πράξης". Με τον όρο "από κοινού" νοείται αντικειμενικώς, σύμπραξη κατά την εκτέλεση της κύριας πράξης και υποκειμενικώς, κοινός δόλος, δηλαδή ότι ο καθένας συμμέτοχος θέλει ή αποδέχεται την πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του διαπραττόμενου εγκλήματος, γνωρίζοντας ότι και οι λοιποί συμμέτοχοι πράττουν με το δόλο τελέσεως του ιδίου εγκλήματος και να θέλει ή να αποδέχεται να ενώσει τη δική του δράση με εκείνη του άλλου προς πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος. Η σύμπραξη κατά την εκτέλεση της κύριας πράξης μπορεί να συνίσταται στο ότι ο καθένας πραγματώνει με την επί μέρους πράξη του την όλη αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος ή ότι η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος πραγματώνεται με τις συγκλίνουσες επί μέρους πράξεις των συμμέτοχων, ταυτόχρονες ή διαδοχικές, χωρίς να είναι αναγκαίο να αναφέρονται στη δικαστική απόφαση και οι επιμέρους πράξεις καθενός από τους συναυτουργούς (ΑΠ 1264/2005). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 42 παρ. 1 ΠΚ, "όποιος, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα επιχειρεί πράξη που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης, τιμωρείται, αν το κακούργημα ή πλημμέλημα δεν ολοκληρώθηκε, με ποινή ελαττωμένη". Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό προς την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 88 παρ. του ν. 3386/2005, προκύπτει ότι το έγκλημα της διευκόλυνσης μεταφοράς αλλοδαπών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, βρίσκεται σε απόπειρα, όταν εκείνος που το αποφάσισε επιχειρεί πράξη που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτελέσεώς του, τέτοια δε θεωρείται κάθε ενέργεια του δράστη, η οποία, σε περίπτωση επιτυχούς εκβάσεώς της, οδηγεί στην πραγμάτωση της αντικειμενικής του υπόστασης, καθώς και εκείνη, η οποία τελεί σε τέτοια συνάφεια ή σε τέτοιο οργανικό σύνδεσμο με την ανωτέρω πράξη, ώστε, κατά την κοινή αντίληψη, μπορεί να θεωρηθεί ως αναπόσπαστο τμήμα και συστατικό μέρος αυτής, ενόψει του όλου σχεδίου του δράστη, αν δεν ήθελε ανακοπεί από οποιοδήποτε λόγο, που πάντως πρέπει να είναι ανεξάρτητος από τη θέληση του δράστη. Απόπειρα στο ανωτέρω έγκλημα της διευκόλυνσης παράνομης μεταφοράς αλλοδαπών μπορεί να τελεσθεί και κατά συναυτουργία, όπως στην περίπτωση που περισσότεροι έχουν συναποφασίσει την τέλεση της πράξης αυτής και ένας από αυτούς δεν πρόφθασε να αρχίσει την εκτέλεση της δικής του συμβολής, αρκεί όμως να έχει πραγματωθεί τουλάχιστον από έναν αρχή εκτέλεσης. Τέλος, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ., όταν αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις και λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο. Ιδιαίτερη αιτιολογία για την ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαία, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του. Ειδικότερα, η ύπαρξη του δόλου στην παράβαση της διατάξεως του άρθρου 88 παρ. 1 περ. α' και β' του ν. 3386/2006 δεν είναι αναγκαίο κατ' αρχήν να αιτιολογείται ιδιαιτέρως, απαιτείται όμως να διαλαμβάνεται σ' αυτή το παράνομο της εισόδου των αλλοδαπών στο ελληνικό έδαφος και η περί τούτου γνώση του υπαιτίου της πράξεως (ΑΠ 679/2015).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αριθμό 1217/2018 απόφαση, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης , που δίκασε κατ' έφεση, δέχθηκε ότι από τα μνημονευόμενα σ' αυτή, κατά το είδος τους, αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, τα ακόλουθα: "Μετά πληροφορίες που περιήλθαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών …..ς, ο αστυνομικός και μάρτυρας Σ. Τ. ήλθε σε επικοινωνία με άτομο (τον τρίτο κατηγορούμενο) σχετικά με την παράνομη μεταφορά λαθρομεταναστών. Ο μάρτυρας προσποιήθηκε τον οδηγό φορτηγού που ασχολείται με την μεταφορά λαθρομεταναστών. Τότε ο ως άνω κατηγορούμενος του πρότεινε και ο μάρτυρας δέχθηκε, να μεταφέρει με το φορτηγό του δέκα λαθρομετανάστες, έναντι αμοιβής 350 ευρώ για τον καθένα, τους οποίους θα παραλάμβανε από αγροτική περιοχή του ... και θα τους μετέφερε στη …. όπου θα τους παραλάμβαναν συνεργάτες του τρίτου κατηγορουμένου, για να τους μεταφέρουν στη συνέχεια στην ….. Έτσι τις πρώτες πρωινές ώρες της 31-3-2011 και κατόπιν έκδοσης της υπ' αριθμ. 89/30-3-2011εισαγγελικής διάταξης για ανακριτική διείσδυση, ο ανωτέρω μάρτυρας έφθασε στην περιοχή που του υποδείχθηκε και παρέλαβε με υπηρεσιακό φορτηγό εννέα συνολικά υπηκόους Αφγανιστάν, που αμέσως προηγουμένως είχαν εισέλθει με αυτοκίνητο στο ελληνικό έδαφος χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, από άγνωστο σημείο της ελληνοτουρκικής μεθορίου στην περιοχή του Νομού …, συνοδευόμενοι από άγνωστους. "Συγκεκριμένα παρέλαβε τους αλλοδαπούς με στοιχεία 1) S. K. του A., 2) H. R. του K., 3) H. B. του K., 4) S. A. του I., 5) S. B. του I., 6) A. N. του A., 7) A. B. του A., 8) B. Ο. L. του K. και 9) J. S. του A., τους οποίους μετέφερε στη ….και συγκεκριμένα στην οδό ... πίσω από το Σιδηροδρομικό Σταθμό. Εκεί τον περίμεναν δύο οχήματα εργοστασίου κατασκευής OPEL, τύπου ASTRA, χρώματος ασημί, με αριθμούς κυκλοφορίας ...08 και ...97. Στο πρώτο όχημα οδηγός ήταν ο πρώτος κατηγορούμενος N. T., ενώ συνεπέβαιναν σ'αυτό η δεύτερη κατηγορουμένη Τ. Κ., καθήμενη στη θέση του συνοδηγού και ο τρίτος κατηγορούμενος Σ. Τ., ο οποίος καθόταν στα πίσω καθίσματα. Στο δεύτερο όχημα οδηγός ήταν ο τέταρτος κατηγορούμενος Σ. Κ. και συνεπέβαινε σ' αυτό ο πέμπτος κατηγορούμενος Γ. - Δ.. Ο τρίτος κατηγορούμενος, αφού εξήλθε από το πρώτο όχημα, είπε στον αστυνομικό ότι ήταν το άτομο με το οποίο συνομίλησε τηλεφωνικά και του ζήτησε να κατεβάσει από το φορτηγό 2-3 από τους μεταφερόμενους αλλοδαπούς, λέγοντάς του ότι με το πρώτο όχημα θα μεταφέρονταν τέσσερις αλλοδαποί, αφού αποβιβαζόταν από αυτό η δεύτερη κατηγορούμενη και με το δεύτερο τρεις αλλοδαποί ενώ οι υπόλοιποι δύο, συνοδευόμενοι από τη δεύτερη κατηγορουμένη, θα οδηγούνταν πεζοί στο Σιδηροδρομικό Σταθμό , που απείχε περί χα 100 μ. για να μεταφερθούν με το τρένο στην ….. Ο μάρτυρας αστυνομικός κατέβασε δύο με τρία άτομα, τα οποία μόλις εισήλθαν στο πρώτο όχημα επενέβησαν οι αστυνομικοί που συνόδευαν διακριτικά το συνάδελφο τους, με υπηρεσιακά αυτοκίνητα και προέβησαν σε συλλήψεις όλων των εμπλεκομένων. Ενόψει αυτών αποδείχθηκε ότι οι κατηγορούμενοι άρχισαν να παραλαμβάνουν τους ανωτέρω Αφγανούς, για να τους προωθήσουν στο εσωτερικό της χώρας, διευκολύνοντας τη μεταφορά χους και αποσκοπώντας στον πορισμό υψηλού κέρδους ενεργώντας από κοινού και κατόπιν συναπόφασης και με άγνωστα άτομα πιθανόν αραβικής καταγωγής, καθόσον οι ανωτέρω Αφγανοί υπήκοοι είχαν συμφωνήσει με τους άγνωστους συνεργούς των κατηγορουμένων , να καταβάλουν το χρηματικό ποσό των 2.000 - 4.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο, και το συνολικό χρηματικό ποσό θα διανεμόταν ακολούθως μεταξύ τους, ανάλογα με τη συμμετοχή του καθενός στην όλη επιχείρηση. Είναι δε πρόσωπα που διαπράττουν την πράξη αυτή κατ" επάγγελμα, όπως προκύπτει, από το ότι φρόντισαν να προωθήσουν περισσότερα του ενός άτομα από την περιοχή του Νομού …προς την .., αφετέρου από την υποδομή που είχαν διαμορφώσει με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης, όπως προκύπτει από την οργανωμένη διασύνδεση χους με άγνωστους αραβικής καταγωγής και άλλους άγνωστους από τη μέχρι σήμερα ανάκριση, οι οποίοι εντοπίζουν τους παράνομους αλλοδαπούς και την εξεύρεση από αυτούς μεταφορικών μέσων κατάλληλων για αυτού του είδους τη μεταφορά. Η παραλαβή (διευκόλυνση) όμως της μεταφοράς δεν ολοκληρώθηκε, λόγω της, κατά τα ανωτέρω επέμβασης των αστυνομικών. Επομένως, οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι, να τους αναγνωρισθούν όμως οι ελαφρυντικές περιστάσεις, που αναγνωρίσθηκαν και από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και συγκεκριμένα: Ν' ανταποκριθεί στον πρώτο και πέμπτο των κατηγορουμένων η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2ε ΠΚ, διότι συμπεριφέρθηκαν καλά για σχετικό μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη τους, στη δεύτερη και στον τέταρτο των κατηγορουμένων η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2α ΠΚ, διότι έζησαν έως το χρόνο που τέλεσαν την ως άνω πράξη, έντιμη ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή και στον τρίτο κατηγορούμενο, ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1991, η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2α ΠΚ διότι έως το χρόνο τέλεσης της πράξεως, έζησε έντιμη ατομική οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή και του άρθρου 133 ΠΚ διότι κατά το χρόνο τέλεσης της πράξεως είχε συμπληρώσει το 18ο, αλλά όχι το 21ο έτος της ηλικίας του." Μετά από αυτά το Δικαστήριο κήρυξε ενόχους τους κατηγορουμένους N. T., Τ. Κ. (αναιρεσείουσα), Σ. Τ., Σ. Κ. και Γ. Δ., του ότι: "Στον κατωτέρω τόπο και χρόνο με πρόθεση αποπειράθηκαν να τελέσουν άδικη πράξη από κοινού με άλλους και κατά συρροή, δηλαδή έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν το κακούργημα της διευκόλυνσης της μεταφοράς αλλοδαπών υπηκόων, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, ενεργώντας κατ' επάγγελμα, επιχείρησαν πράξη που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης, όμως η ενέργειά τους αυτή δεν ολοκληρώθηκε, όχι από δική τους βούληση αλλά από εξωτερικά εμπόδια. Ειδικότερα, στη …., στις 31-3-2011, στην οδό ... στην περιοχή ... αφού προηγουμένως είχαν έρθει σε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ τους, και με άλλους άγνωστους από τη μέχρι τώρα ανάκριση και συμφώνησαν, αυτοί προσήλθαν και παρέλαβαν τους κατωτέρω αναφερόμενους εννέα αλλοδαπούς, από τους οποίους τους επτά θα μετέφεραν με τα με αριθμούς κυκλοφορίας ...08 και ...97 ΙΧΕ αυτοκίνητα στην … και δύο θα συνόδευαν στο σιδηροδρομικό σταθμό ….ς ώστε με τραίνο να φθάσουν στην … οι οποίοι έφθασαν στη …. και στην ανωτέρω διεύθυνση από την αγροτική περιοχή του ... του Νομού ... στη …. με φορτηγό που οδηγούσε, προσποιούμενος τον οδηγό φορτηγού, αστυνομικός της Υποδιεύθυνσης Αλλοδαπών και Δίωξης Λαθρομετανάστευσης της Διεύθυνσης Αλλοδαπών της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης και λαμβάνοντας ως χρηματική αμοιβή ποσό 350 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο, και συγκεκριμένα συνολικά εννέα (9) υπηκόους Αφγανιστάν με στοιχεία 1) S. K. του A., 2) H. R. του K., 3) H. B. του K., 4) S. A. του I., 5) S. B. του I., 6) A. N. του A., 7) A. B. του A., 8)B. L. του K. και 9) J. S. του A., που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος και στερούνταν παντελώς θεωρημένων ταξιδιωτικών εγγράφων, είχαν δε εισέλθει στο ελληνικό έδαφος χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις από άγνωστο σημείο της ελληνοτουρκικής μεθορίου στην περιοχή του Νομού ... με αυτοκίνητο, συνοδευόμενοι από αγνώστους. Στην πράξη τους αυτή προέβησαν ενεργώντας από κοινού, κατόπιν συναπόφασής τους και από κερδοσκοπία, καθόσον οι ανωτέρω αλλοδαποί υπήκοοι είχαν συμφωνήσει με τους συνεργούς τους , να καταβάλουν το χρηματικό ποσό των 2.000 - 4.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο, και το συνολικό χρηματικό ποσό θα διανεμόταν ακολούθως μεταξύ τους, ανάλογα με τη συμμετοχή του καθενός στην όλη επιχείρηση. Είναι δε πρόσωπα που διαπράττουν την πράξη αυτή κατ' επάγγελμα, όπως προκύπτει από το ότι φρόντισαν να προωθήσουν περισσότερα του ενός άτομα από την περιοχή του Νομού ... προς την …. αφετέρου από την υποδομή που είχαν διαμορφώσει με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης, όπως προκύπτει από την οργανωμένη διασύνδεσή τους με άγνωστους αραβικής καταγωγής και άλλους άγνωστους από τη μέχρι σήμερα ανάκριση, οι οποίοι εντοπίζουν τους παράνομους αλλοδαπούς και την εξεύρεση από αυτούς μεταφορικών μέσων κατάλληλων για αυτού του είδους τη μεταφορά. Συνακόλουθα από τα παραπάνω προκύπτει σκοπός τους για πορισμό εισοδήματος". Περαιτέρω το Δικαστήριο αναγνώρισε στους κατηγορούμενους T. N. και Γ. Δ. την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2 περ. ε' Π Κ, στους κατηγορούμενους Τ. Κ. και Σ. Κ. την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2 περ.α' ΠΚ και στον κατηγορούμενο Σ. Τ. τις ελαφρυντικές πεεριστάσεις των άρθρων 84 παρ. 2 περ. α' και 133 ΠΚ, επέβαλε δε σε καθένα από τους κατηγορούμενους T. N. και Τ. Κ. συνολική ποινή κάθειρξης δεκατριών (13) ετών και σε καθένα από τους κατηγορούμενους Σ. Τ., Σ. Κ. και Γ. Δ. συνολική ποινή φυλάκισης έξι (6) ετών.
Με αυτές τις, κατά το συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού, παραδοχές, το δικάσαν Δικαστήριο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 Κ.Π.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προς την καταδικαστική κρίση του για την πράξη της απόπειρας διευκόλυνσης μεταφοράς αλλοδαπών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού, κατά συρροή, από δράστες που ενεργούν από κερδοσκοπία και κατ' επάγγελμα, αφού εκθέτει σ'αυτήν με σαφήνεια πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του παραπάνω εγκλήματος, για το οποίο καταδικάσθηκαν οι κατηγορούμενοι , μεταξύ των οποίων και η αναιρεσείουσα, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά, καθώς και τους νομικούς συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 1, 13στ'(ήδη ε'), 14, 26παρ. 1, 27, 42 παρ. 1, 45, 51, 52, 79 του ΠΚ, 48 παρ.4 του ν. 3772/2009 ήδη 3091β Ν. 4251/2014 τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου, με ελλιπείς ή αντιφατικές αιτιολογίες. Ειδικότερα εκτίθενται όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν τη νομοτυπική υπόσταση του ανωτέρω εγκλήματος, για το οποίο καταδικάσθηκε η αναιρεσείουσα, ενώ παρατίθενται τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (καταθέσεις μαρτύρων, έγγραφα που αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο, απολογίες κατηγορουμένων), από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και κατέληξε στην καταδικαστική του κρίση. Πλέον συγκεκριμένα α) αναφέρει τη συμμετοχική δράση της αναιρεσείουσας, αφού περιγράφει τη συνεργασία της με τους συγκατηγορουμένους της, ενώ δεν είναι απαραίτητη η μνεία των επί μέρους ενεργειών καθενός από τους συναυτουργούς, άρα και της αναιρεσείουσας, β) αναφέρει ότι οι ως άνω αλλοδαποί εισήλθαν παράνομα στο ελληνικό έδαφος και ότι ο εκ των συμμέτοχων Σ. Τ. συμφώνησε με οδηγό φορτηγού να μεταφέρει τους ως άνω λαθρομετανάστες από αγροτική περιοχή ... στη …., έναντι αμοιβής 350 ευρώ για τον καθένα και ότι ο ως άνω κατηγορούμενος ήταν σε συνεννόηση με την αναιρεσείουσα και τους άλλους συγκατηγορουμένους του για τη μεταφορά ατόμων που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στη Χώρα, γεγονός που δεικνύει και τη γνώση της. Δεν χρειαζόταν δε ιδιαίτερη σκέψη ως προς την ύπαρξη του κοινού δόλου, δεδομένου ότι αυτός εμπεριέχεται στην έννοια της συναυτουργίας, ενυπάρχει δε στη θέληση των συναυτουργών να πραγματώσουν τα γενόμενα δεκτά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του συγκεκριμένου εγκλήματος και επομένως εξυπακούεται ότι προκύπτει από αυτά. γ) αναφέρει με πληρότητα ότι η αναιρεσείουσα, ενεργώντας με πρόθεση και έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει, από κοινού με τους συγκατηγορουμένους της, την πράξη της διευκόλυνσης της μεταφοράς στο εσωτερικό της χώρας των ως άνω αλλοδαπών, επιχείρησε αρχή εκτελέσεως του εγκλήματος αυτού, συνισταμένη στο ότι αυτή, μαζί με τους ως άνω συναυτουργούς της, έφθασαν με δύο επιβατικά αυτοκίνητα στην οδό ... πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό στη …. άρχισαν να παραλάβουν τους ως άνω εννέα αλλοδαπούς για να τους μεταφέρουν στην …, η ενέργειά τους όμως δεν ολοκληρώθηκε, όχι από δική τους βούληση, αλλά από εξωτερικά αίτια και συγκεκριμένα γιατί μόλις οι δύο - τρεις πρώτοι από τους εννέα αλλοδαπούς αποβιβάσθηκαν από το φορτηγό και εισήλθαν σε ένα από τα αυτοκίνητα των κατηγορουμένων, επενέβησαν οι αστυνομικοί και συνέλαβαν όλους τους εμπλεκόμενους, δ) αιτιολογείται πλήρως η επιβαρυντική περίσταση ότι η αναιρεσείουσα και οι συναυτουργοί της τέλεσαν την ως άνω πράξη από κερδοσκοπία, καθόσον αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι οι ανωτέρω Αφγανοί υπήκοοι είχαν συμφωνήσει με τους άγνωστους συνεργούς των κατηγορουμένων να καταβάλει καθένας από αυτούς ποσό από 2.000 έως 4.000 ευρώ και το συνολικό χρηματικό ποσό θα διανεμόταν μεταξύ τους, ανάλογα με τη συμμετοχή του καθενός στην όλη επιχείρηση. Άλλωστε ένα μέρος των χρημάτων, που ανέρχεται στο ποσό των 350 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο, είχε καταβληθεί στον οδηγό του φορτηγού για τη μεταφορά των αλλοδαπών από την περιοχή του ... στη ….. Επίσης αιτιολογείται πλήρως η επιβαρυντική περίσταση ότι η αναιρεσείουσα και οι συναυτουργοί της, ενεργώντας από κοινού, τέλεσαν την ως άνω πράξη κατ' επάγγελμα, καθόσον, όπως γίνεται δεκτό με την προσβαλλόμενη, φρόντισαν να προωθήσουν περισσότερα του ενός άτομα από την περιοχή του Νομού ... προς την …, ενώ από την υποδομή που είχαν διαμορφώσει με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης, όπως προκύπτει από την οργανωμένη διασύνδεσή τους με άγνωστα άτομα αραβικής καταγωγής και άλλους αγνώστους οι οποίοι εντόπιζαν τους παράνομους αλλοδαπούς, καθώς και την εξεύρεση από αυτούς μεταφορικών μέσων κατάλληλων για τη μεταφορά των αλλοδαπών, προκύπτει σκοπός τους για πορισμό εισοδήματος.
Επομένως ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγος αναίρεσης, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, διότι δεν αιτιολογείται α) η απόπειρα, β) η συναυτουργική δράση, γ) η γνώση της αναιρεσείουσας για το ότι οι αλλοδαποί είχαν εισέλθει παράνομα στη Χώρα, δ) δεν καθορίζεται ο ακριβής αριθμός των αλλοδαπών και ε) δεν παρατίθεται αιτιολογία ως προς τη συνδρομή των επιβαρυντικών περιστάσεων τέλεσης της πράξης, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Κατ' ακολουθίαν, η αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί.
Στο άρθρο 52 του ισχύοντος Π.Κ. ορίζεται ότι: "1. Η κάθειρξη είναι πρόσκαιρη και κατ' εξαίρεση, εφόσον ο νόμος το ορίζει ρητά, ισόβια. 2. Η διάρκεια της πρόσκαιρης κάθειρξης δεν υπερβαίνει τα δεκαπέντε έτη ούτε είναι κατώτερη των πέντε ετών", ενώ στο άρθρο 83 του ίδιου κώδικα του ίδιου κώδικα ορίζεται ότι: "Όπου στο νόμο προβλέπεται μειωμένη ποινή χωρίς άλλο προσδιορισμό το πλαίσιο της καθορίζεται ως εξής: α) αντί για την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, επιβάλλεται κάθειρξη, β) αντί για την ποινή της κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή κάθειρξη έως οκτώ ετών, γ) αντί για την ποινή της κάθειρξης έως δέκα έτη επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή κάθειρξη έως έξι έτη, δ) σε κάθε άλλη περίπτωση, ο δικαστής μειώνει την ποινή ελεύθερα έως το ελάχιστο όριό της. Αν ο νόμος προβλέπει σωρευτικά ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μόνο η τελευταία" και στο άρθρο 85 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι: "Όταν στο πρόσωπο του υπαιτίου συντρέχουν περισσότεροι λόγοι μείωσης της ποινής ή όταν συντρέχουν ένας ή περισσότεροι τέτοιοι λόγοι μαζί με ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 ή περισσότερες ελαφρυντικές περιστάσεις, το δικαστήριο ελαττώνει περαιτέρω το κατώτατο όριο της μειωμένης κατά το άρθρο 83 ποινής ως εξής: α) τα πέντε έτη μειώνονται σε τρία, β) τα δύο έτη σε ένα, γ) το ένα έτος, σε έξι μήνες και δ) η μειωμένη ποινή της φυλάκισης, σε παροχή κοινωφελούς εργασίας ή χρηματική ποινή, 2) Οι ποινές της προηγούμενης παραγράφου επιβάλλονται και όταν πέραν της συνδρομής ενός λόγου μείωσης της ποινής ή ελαφρυντικής περίπτωσης, ο κατηγορούμενος έχει ομολογήσει την ενοχή του κατά την προδικασία, συμβάλλοντας έτσι στην έγκαιρη απονομή της δικαιοσύνης". Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η διάταξη του άρθρου 85, κατά την οποία επί συρροής λόγων μειώσεως της ποινής, το δικαστήριο ελαττώνει περαιτέρω το κατώτατο όριο της μειωμένης κατά το άρθρο 83 ποινής, είναι επιεικέστερη της αντίστοιχης προϊσχύσασας διάταξης, καθόσον με την τελευταία η μείωση της ποινής εφαρμοζόταν μία φορά. Τέλος, κατά το άρθρο 511 του ισχύοντος Κ.Π.Δ. "Αν εμφανισθεί ο αναιρεσείων και κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν και δεν προτάθηκαν, όλους τους λόγους της αναίρεσης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 510, εκτός από τον προβλεπόμενο στο στοιχείο Β'. Δεν επιτρέπεται όμως να χειροτερεύσει η θέση του κατηγορουμένου. Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο Άρειος Πάγος αυτεπαγγέλτως λαμβάνει υπόψη το δεδικασμένο και την παραγραφή που επήλθαν μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης. Επίσης, αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετά τη δημοσίευσή της".
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη απόφαση, η αναιρεσείουσα κηρύχθηκε ένοχη απόπειρας διευκόλυνσης μεταφοράς εννέα (9) αλλοδαπών υπηκόων, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού, από κερδοσκοπία και κατ' επάγγελμα, με την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 περ. α' ΠΚ, και της επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης πέντε (5) ετών για κάθε μεταφερόμενο άτομο, κατά πλειοψηφία (ένα μέλος του Δικαστηρίου είχε τη γνώμη ότι έπρεπε να της επιβληθεί ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) ετών για κάθε μεταφερόμενο άτομο) και συνολική ποινή κάθειρξης δέκα τριών (13) ετών. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, ενώ συντρέχουν στην προκειμένη περίπτωση ένας λόγος για τη μείωση της ποινής κατά το άρθρο 83 (άρθρο 42 ΠΚ) μαζί με ελαφρυντική περίσταση (άρθρο 84), εφαρμόσθηκε μία μόνο φορά η μείωση της ποινής κατά το άρθρο 85 του προϊσχύσαντος Π Κ. Επειδή, όμως, οι παραπάνω διατάξεις του νέου Π.Κ. είναι επιεικέστερες από τις προϊσχύσασες που εφαρμόσθηκαν, τυγχάνουν εφαρμογής, κατά το άρθρο 2 παρ. 2 Π Κ, στην υπό κρίση υπόθεση οι ως άνω ισχύουσες διατάξεις. Ενόψει αυτών, κατ' άρθρο 511 Κ.Π.Δ., πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς το μέρος της ποινής και να εφαρμοσθούν οι επιεικέστερες διατάξεις των άρθρων 52, 83, 85 και 94 του ισχύοντος Π.Κ., να παραπεμφθεί δε η υπόθεση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο εφόσον είναι εφικτό από τους ίδιους δικαστές, κατ' άρθρο 522 του ισχύοντος Κ.Π.Δ., μόνο ως προς το μέρος αυτό, προκειμένου κατ' εφαρμογή των προαναφερθεισών επιεικέστερων διατάξεων να προβεί σε τυχόν νέα επιμέτρηση της επιβληθείσας ποινής.
Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 469 του ΚΠΔ, "Αν στο έγκλημα συμμετείχαν περισσότεροι ή εάν η ποινική ευθύνη ενός κατηγορουμένου εξαρτάται σύμφωνα με το νόμο από την ευθύνη του άλλου, το ένδικο μέσο που ασκεί κάποιος από τους κατηγορουμένους, ακόμη και όταν χορηγείται μόνο σε αυτόν από το νόμο, καθώς και οι λόγοι τους οποίους προτείνει, αν δεν αναφέρονται αποκλειστικά στο πρόσωπο του, ωφελούν και του υπόλοιπούς κατηγορουμένους...... Κατά την έννοια της παραπάνω διατάξεως, δικαιολογητικός λόγος της οποίας είναι η αρχή της ισότητας και η εναρμόνιση των ευνοϊκών αποτελεσμάτων για όλους του συμμέτοχους, γενικές προϋποθέσεις για όλες τις άνω προβλεπόμενες περιπτώσεις εφαρμογής του άρθρου αυτού είναι: α) να ασκήθηκε το ένδικο μέσο από συγκατηγορούμενο που εδικαιούτο να ασκήσει αυτό και δεν κρίθηκε για οποιοδήποτε λόγο απαράδεκτο, β) οι προταθέντες από αυτόν λόγοι να μην άρμοζαν αποκλειστικώς στο πρόσωπο του και γ) οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι είτε δεν δικαιούνται να ασκήσουν το ένδικο μέσο, είτε δικαιούνται μεν, αλλά δεν το άσκησαν εντός της νόμιμης προθεσμίας ή το άσκησαν και τούτο απορρίφθηκε ως απαράδεκτο ή ανυποστήρικτο. Δηλαδή καθιερώνεται υπέρ του συγκατηγορουμένου του ασκήσαντος το ένδικο μέσο της αναιρέσεως, επέκταση της ευνοϊκής κρίσεως του Αρείου Πάγου, αν οι λόγοι που έγιναν δεκτοί δεν αρμόζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο αυτού που άσκησε παραδεκτά το ένδικο μέσο, το οποίο τελικά έγινε δεκτό και ως βάσιμο. Εάν συντρέχουν οι όροι αυτοί, εφόσον με το ασκηθέν ένδικο μέσο βελτιώθηκε η θέση αυτού που το άσκησε, ωφελούνται και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, αλλά μόνο για αντικειμενικούς λόγους, που δεν αρμόζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο του ασκήσαντος το ένδικο μέσο και όχι για λόγους προσωπικούς. Οι ωφελούμενοι κατά τα παραπάνω από το επεκτατικό αποτέλεσμα, δικαιούνται και δεν υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη δίκη ως διάδικοι, κατά τη συζήτηση του ενδίκου μέσου του άλλου και να ζητήσουν εφαρμογή του επεκτατικού αποτελέσματος και σε αυτούς, χωρίς να δικαιούνται να προβάλλουν άλλους ιδίους λόγους, κυρίους ή προσθέτους, το δε δικαστήριο επεκτείνει και σε αυτούς αυτεπαγγέλτως το ευεργετικό αποτέλεσμα, που προέκυψε από το ένδικο μέσο του αναιρεσείοντος (ΑΠ 734/2015).
Στην προκειμένη περίπτωση οι συγκατηγορούμενοι και συναυτουργοί της αναιρεσείουσας κηρύχθηκαν με την προσβαλλόμενη απόφαση ένοχοι της ανωτέρω αξιόποινης πράξης και καταδικάστηκαν στις ακόλουθες ποινές: α) ο T. N. σε ποινή κάθειρξης πέντε (5) ετών για κάθε μεταφερόμενο άτομο και του επιβλήθηκε συνολική ποινή κάθειρξης δέκα τριών (13) ετών και β) οι Σ. Τ., Σ. Κ. και Γ. Δ. σε ποινή φυλάκισης δύο ετών ο καθένας για κάθε μεταφερόμενο άτομο και επιβλήθηκε στον καθένα συνολική ποινή φυλάκισης έξι (6) ετών. Και για τους κατηγορούμενους αυτούς εφαρμόσθηκε μία μόνο φορά η μείωση της ποινής κατά το άρθρο 85 του προϊσχύσαντος Π Κ, ενώ συντρέχουν ένας λόγος για μείωση της ποινής κατά το άρθρο 83 (άρθρο 42 Π Κ) μαζί με ελαφρυντική περίσταση (άρθρο 84 ΠΚ για δε τον Σ. Τ. και η διάταξη του άρθρου 133 του ΠΚ. Επομένως, το προαναφερθέν για την αναιρεσείουσα αποτέλεσμα πρέπει να επεκταθεί, κατ' άρθρο 469 Κ. Π.Δ., και στους ανωτέρω συγκαταδικασθέντες στη δευτεροβάθμια δίκη συγκατηγορουμένους αυτής, που καταδικάσθηκαν για την ίδια πράξη και δεν άσκησαν αναίρεση κατά της καταδικαστικής απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί εν μέρει την 1217/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης και δη μόνο ως προς τη διάταξη της περί επιβολής ποινής.
Επεκτείνει το αναιρετικό ως άνω αποτέλεσμα της παρούσας αποφάσεως και στους συγκαταδικασθέντες στη δευτεροβάθμια δίκη συγκατηγορούμενους της αναιρεσείουσας 1) T. N., 2) Σ. Τ., 3) Σ. Κ. και 4) Γ. Δ., αναιρεί την απόφαση μόνο ως προς την διάταξη της περί επιβολής ποινής και ως προς τους κατηγορούμενους αυτούς και παραπέμπει την υπόθεση ως προς την διάταξη αυτή για νέα συζήτηση στο ίδιο ως άνω δικαστήριο.
Παραπέμπει την υπόθεση κατά το αναιρούμενο σκέλος της για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο, εφόσον είναι εφικτό, από τους ίδιους δικαστές.
Απορρίπτει κατά τα λοιπά την από 6.5.2019 με αριθμό 5316/2019 αίτηση της Τ. Κ. του Ε. για αναίρεση της 1217/2018 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 26 Σεπτεμβρίου 2019.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 21 Οκτωβρίου 2019.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ